George Roger Waters werd geboren 6 september 1943, in Surrey, Engeland. Zijn vader, Eric, werd gedood in de Tweede Wereldoorlog toen Waters vijf maanden oud was, en zijn moeder, Mary, verhuisde met hem en zijn oudere broer naar Cambridge. Waters ging naar de lagere en de middelbare school met Syd Barrett, en was ook met David Gilmour bevriend, die ook in de buurt woonde. Nadat hij afstudeerde, ging Waters naar Londen om architectuur te studeren aan Regent Street Polytechnic, nu de Universiteit van Westminster, waar hij Nick Mason en Richard Wright ontmoette.

Roger Waters staat in 1964 samen met Syd Barrett aan de wieg van wat de meest succesvolle psychedelische rockband ooit zou worden: Pink Floyd. Onder aanvoering van Barrett, die een grote voorliefde voor bewustzijns-veranderende middelen koestert, maakt Pink Floyd in 1967 een uiterst succesvol debuut album, ‘Piper at the Gates of Dawn’, met daarop de allereerste single van de band, Arnold Layne. Het nummer gaat over een travestiet. Barretts tomeloze drugsconsumptie leidt er toe dat de geniale gitarist/songschrijver niet meer in groepsverband te handhaven is, en zijn plaats wordt ingenomen door David Gilmour. Barrett slijt inmiddels zijn dagen al cactussen kwekend, schilderend en televisie kijkend. Het prachtnummer ‘Shine On You Crazy Diamond’, van het album Wish You Were Here (1975) is aan hem opgedragen.

Na ‘A Saucerfull of Secrets’ (1968) is al duidelijk dat Roger Waters de drijvende kracht achter Pink Floyd is geworden. Hij is degene die het creatieve proces binnen Pink Floyd domineert. Waters mag dan ook de grote man achter de psychedelische, symfonische rock van albums als ‘Ummagumma’, ‘Atom Heart Mother’ en ‘Meddle’ genoemd worden. Pink Floyd heeft in die dagen al de status van absolute supergroep, die met een voor die tijd opzienbarende lichtshow de hele wereld rondreist. Het optreden in het Amsterdamse Paradiso is in dit verband legendarisch.

In 1973 verschijnt ‘The Dark Side of the Moon’, en het album is onmiddellijk een sensatie. Het is nog altijd het best verkochte Pink Floyd album ever, en één van de meest verkochte rock-elpees ooit. In de Verenigde Staten staat `Dark Side of the Moon’ bijna onafgebroken veertien jaar (!) in de album-charts. De klassieker `Money’ wordt één van de grootste hits die de band zal scoren.

Na het onvoorstelbare succes van `Dark Side of the Moon’ is het even stil rond de band. Niet verwonderlijk, want een dergelijk succes is moeilijk te herhalen. De diverse groepsleden zijn met allerhande soloprojecten in de weer, maar Roger Waters is degene die zijn ei het beste in het Pink Floyd-concept kwijt kan. Dat blijkt in 1979, als de band `The Wall’ uitbrengt. Zowel het album als de single `Another brick in the wall’ zijn een instant-hit, behalve in Zuid Afrika, waar het toenmalige apartheidsregime de muziek als zijnde `subversief’ verbiedt. Als The Wall ook nog eens als speelfilm wordt uitgebracht, met Bob Geldoff in een hoofdrol, lijkt eeuwige roem voor Waters en de zijnen verzekerd.

Er breekt een periode aan van rechtszaken en allerhande juristerij, met Roger Waters aan de ene, en de rest van de bandleden aan de andere kant strijdend om de naam Pink Floyd, die Waters verliest. In 1984, verschijnt zijn eerste solo album, “The Pros & Cons of Hitchhiking”, met Eric Clapton op gitaar, en ging hiermee op tour. Het album en de tour werden slecht ontvangen, en Waters verloor meer dan $ 600.000. Zijn tweede album, “Radio KAOS”, verging het iets beter.

De Berlijnse Muur viel eind 1989, en in juli 1990 voerde hij The Wall in Berlijn op, een benefietconcert dat honderdduizenden fans en een miljard tv-kijkers trok. Het was een ingewikkelde zaak die optredens van Joni Mitchell, Van Morrison, Cyndi Lauper, Bryan Adams en Sinead O’Connor, evenals een Oost-Duitse orkest, een Sovjet fanfare en Amerikaanse militaire helikopters inbegrepen. Er liep dan ook technisch een en ander mis.

Twee jaar later bracht hij Amused to Death, zijn meest succesvolle soloalbum, uit. Dit was zijn laatste studioalbum tot 2005, toen hij Ça Ira, een drie-act opera over de Franse Revolutie, uitbracht. Tussendoor ging hij tussen 1999 en 2002 nog op wereld tournee met zijn “In The Flesh” Tour, waarbij hij ook AHOY Rotterdam aandeed. Tijdens deze tour zaten o.a. Andy Fairweather-Lowe, Snowy White en Katie Kissoon in zijn band, maar ook P.P. Arnold, die eigenlijk wel het hoogtepunt van de show was met haar vertolking van Perfect Sense.

Roger zat daarna echt niet stil, want na de promotie van zijn opera Ca Ira in 2005, kondigde hij alweer een volgende tour aan. Tussen 2006 en 2008 ging hij wederom de wereld in met zijn Dark Side Of The Moon Tour. Nederland deed hij hiermee in 2006 twee keer aan (Arrow Rock Festival en AHOY), in 2007 het Gelredome in Arnhem en last but not least in 2008 op het festival terrein te Landgraaf.

In de periode daarna zette hij zich steeds meer in (en uitte dat vele malen in de media) tegen alle vormen van oorlog en onderdrukking. Hij haalde zelfs The Wall weer van stal. Nu nóg groter, nóg spectaculairder dan ooit was vertoond en ging hiermee touren tussen 2010 en 2013. In 2011 gaf hij 3 concerten in het Gelredome en in 2013 een concert in het Gelredome als try-out voor de afsluitende Europese tour in juli van dat jaar en kwam nog één keer terug om op 8 september 2013 The Wall in de Amsterdam Arena op te voeren.

Momenteel werkt hij aan een nieuw album en een DVD van The Wall Live 2010-2013. In februari 2014 werd hij onderscheiden met het ere-burgerschap van Anzio, dat hij ook bezocht heeft en getuige was van de onthulling van een momument ter nagedachtenis van de vele gevallenen tijdens de slag om Anzio in 1944, waarbij ook zijn vader sneuvelde.

In 2017, 25 jaar ná Amused To Death kwam zijn lang verwachte album “Is This The Life We Really Want?” en ging weer op tour in 2017 en 2018 met zijn US + THEM Tour. Daarin was hij feller dan ooit tegen o.a. Trump, maar ook andere (wereld) leiders. Tijdens een van de concerten in Brazilie in 2018, ging het publiek woedend te keer tegen hem. Op dat moment waren namelijk verkiezingen en was het 50/50 wie zou winnen.

Roger Waters is vier keer getrouwd. In 1969 trouwde hij met zijn jeugdliefde, Judy Trim. Ze scheidden in 1975, en het jaar daarop trouwde hij met Lady Carolyne Christie. Ze kregen samen twee kinderen, Harry en India, maar scheidde in 1992. Zijn derde huwelijk, met Pricilla Phillips in 1993, duurde acht jaar en zij kregen een zoon, Jack. Hij trouwde Laurie Durning in 2012.

Foto: US + THEM Tour – Ziggodome Amsterdam 18 juni 2018 – (c) pinkfloydfansnederland – Theo Beckers