SLEEP UNDER THE STARS / EXPOSITIE STORM THORGERSON
Verhalen / 24 mei 2019

SLEEP UNDER THE STARS / EXPOSITIE STORM THORGERSONSTRAND OOSTENDE / FORT NAPOLEON OOSTENDE8 EN 9 AUGUSTUS 2012(DOOR THEO) A Momentary Lapse of Reason, nagebootst op het strand van Oostende, nabij Fort Napoleon alwaar momenteel een expositie gaande is (van 22 juni tot 1 september) van het werk van Storm Thorgerson. En ik mocht daar bij zijn, dus vertrok ik woensdag 8 augustus met de trein naar Oostende. Het was al eens uitgesteld vanwege het weer, maar (zo beloofde men) vanaf woensdag zou het een paar dagen droog blijven. Toen ik van Holland Spoor vertrok regende het dus en zag ik het al in het water vallen. Voorbij Dordrecht werd het droog en in Antwerpen (waar ik overstappen moest) scheen zowaar de zon. Zou het dan toch nog goed komen? Even wat eten in Antwerpen en toen nog een bijna 2 uur durende treinreis naar Oostende. En onderweg werd het donkerder en donkerder. Rond Gent regende het zelfs pijpestelen. “Dit gaat niet goed” dacht ik nog, maar toen ik uiteindelijk in Oostende aankwam, was het daar droog en zonnig. Ik moest me eerst in het Fort melden en kreeg daar een polsbandje, een rugzak vol kadootjes en een mooie groene sweater…

Mijn helden: the Pink Floyd sound – door Nico van Santen
Verhalen / 23 mei 2019

Overgenomen van onze oude website Mijn helden: the Pink Floyd sound Vanaf het moment dat mijn ouders zijn verhuisd naar Mariahoeve (een jaren zestig-nieuwbouwwijk in Den Haag), begon ik belangstelling te krijgen voor popmuziek. Aangezien ik zelf nog geen platenspeler had, luisterde ik vooral naar Veronica 192 – goed idee. Voorafgaand aan de top 40 singles, werden de tip 30 singles gedraaid. Singles die werden uitgebracht zonder noodzakelijkerwijs hitpotentie te hebben. Ik was pakweg 12 jaar oud, en zat aan de radio gekluisterd toen het volgende nummer werd aangekondigd: “… en hierrr een nummerr van Pink Floyd, dus veel sterkte de komende drrrie minuten” Mijn aandacht was getrokken One-two-free-four deng tet-tet-dent tet-tet deng Getroffen door een moker, zo kwam de muziek van de heren Mason-Wright-Gilmour-Waters aan. Cynische linkse teksten tegen het establishment, ha daar lustte ik wel pap van. Giftige en scherpe gitaarsolo’s gingen erin als koek, de eerste moog-synthesizer geluiden. En natuurlijk het afkeurend commentaar van de DJ’s, die de single nog geen four keer in totaal gedraaid hebben. Tegendraads als ik toen was, werd ik fan, alleen niet van het eerste uur. In 1968 begonnen onder aanvoering van de briljante maar geestelijk instabiele Syd Barret. Muziek en teksten…

Ron Geesin – Atom Heart Mother Live Cadogan Hall, 14-15 juni 2008 door Funky Dung
Verhalen / 23 mei 2019

Overgenomen van onze oude website Ron Geesin – Atom Heart Mother Live Cadogan Hall, 14 en 15 juni 2008 met op 15 juni David Gilmour verslag en foto’s door Funky Dung Er is een manier, die wat mij betreft de mooiste is, om naar Londen te reizen en dat is met de trein. Niet omdat je dan niet hoeft te vliegen (hoogtevrees) of met de tunnel mag, nee het draait om het laatste stukje, net voor Victoria-station. Na een 2 uur lange rit in de trein vanaf Dover wordt je beloond met een prachtig uitzicht op Battersea powerstation, je komt er zo dicht langs dat je het bijna kan aanraken. Een echt Kodak-moment dus voor de rechtgeaarde Pink Floyd fan. Ik trek mijn digitale foto camera om er wat foto’s van te maken. Nu moet ik eerst wat kwijt over mij en fotograferen: wij zijn geen vrienden! Maar met deze nieuwe camera kon ik volgens de meneer van de winkel al schuddend toch scherp fotograferen! Ik had Theo beloofd om foto’s te maken voor het forum en dan wil je toch een beetje leuke plaatjes maken.Twee jaar geleden was ik in Londen om David Gilmour te bewonderen in The Royal…

MIJN PROJECT “SYD (ROGER) BARRETT” door Eva Wijkniet
Verhalen / 23 mei 2019

Overgenomen uit de verhalen op de oude website Je hebt van die jaren, dat er veel gebeurt, meer dan in andere jaren. 2011 was er zo een voor mij. Het begon eigenlijk al in 2010 toen ik in aanraking kwam met de makers van het “Barrett book”. Niet persoonlijk hoor, alles via de social media zoals dat vandaag de dag gaat. Ik had eens (al veel verder terug) een aflevering gezien van de documentaire reeks genaamd ” the 7 ages of rock” met daarin extra aandacht voor de oorsprong van psychedelische rock en in het bijzonder de vage en voor ons redelijk onbekende eerste frontman van Pink Floyd. Ik kende Pink Floyd wel, maar was niet erg geïnteresseerd in het bekende oeuvre. Maar bij deze docu bleef ik als een bij op een pot honing aan de buis gekluisterd. Wie was die verschijning? Wat was dat voor geluid? Wat is dit een bijzonder verhaal en waarom kende ik dat niet? Ik moest er het fijne van weten….Mijn research project “Syd (Roger ) Barrett” was begonnen….. Eerst maar eens wat boeken lezen. “A very irregular head” van Rob Chapman en “Dark globe” van Julian Palacios waren de eerste, en na een…

Interview met Floydian Theo in “Seventies” uit Maart 2013
Verhalen / 22 mei 2019

Van onze oude website overgenomen “Ik werd gelijk door Echoes gepakt” Theo Beckers is al ruim veertig jaar gek van Pink Floyd. Hij bezocht tal van concerten en in 2004 richtte hij zelfs de Nederlandse Pink Floyd-fanclub op. In zijn huis heeft hij een kamer die compleet gewijd is aan de band. Voor Seventies gaf hij een rondleiding door zijn ‘schatkamer.’ Zodra je de gang van het huis van Theo Beckers binnenloopt, word je geconfronteerd met Pink Floyd. Naast de deur hangt namelijk de trouwkaart van Theo en zijn vrouw Wilma, die verdacht veel weg heeft van de albumhoes van The Dark Side of the Moon. Bovendien staat er op de kaart ook een regel uit de songtekst van Echoes: And I am you, and what I see is me, and do I take you by the hand, and lead you through the land. “Echoes was in 1972 het eerste nummer van Pink Floyd dat ik hoorde en ik werd er gelijk door gepakt”, zegt Theo. “Het was bij een vriend op zijn kamer, want thuis werd er alleen naar de klassieke muziek op Hilversum 4 geluisterd.” Theo was op zoek naar muziek die hem raakte, die bij hem paste,…

Het verhaal achter Patchwork Green van Julie Gunn
Verhalen / 9 mei 2019

In december 2014 bracht singer/songwriter/gitarist Julie Gunn haar debuut album The Patchwork Green uit. Julie is een grote Pink Floyd fan en dat is goed terug te vinden op dit album. Het begint al met de cd hoes wanneer deze voor je ligt. Net als vele albums van Pink Floyd heeft het album van Julie geen album titel en artiestnaam op de voorkant staan. Bij de CD zit een 16 pagina tellend boekje, ontworpen door Pink Floyd Fans Nederland oprichter Theo Beckers, met songteksten en prachtige foto’s. Het album bevat 12 nummers die geschreven zijn door Julie, een cover nummer van de Britse rockband Kaiser Chiefs en eentje van Pink Floyd.Drie jaar geleden ontstond het idee om een album uit te brengen en begon ze met het schrijven van de nummers. Het duurde enige tijd voordat het album uitkwam omdat zij zelf de productiekosten moest financieren. Nu is die dan compleet en uitgebracht. Ondanks de grote invloeden van Pink Floyd hebben de nummers hun eigen stijl. Het resultaat is een genot om naar te luisteren.