Atom Heart Mother (album)

Atom Heart Mother is een studioalbum uit 1970. Het album werd geproduceerd door Norman Smith en als technicus was Alan Parsons verantwoordelijk.

Band:

David Gilmour: zang, gitaren, basgitaar op ‘Fat Old Sun’, drums op ‘Fat Old Sun’
Roger Waters: basgitaar, akoestische gitaar op ‘If’, tape-effecten, zang op ‘If’
Richard Wright: keyboards, piano, orkestratie, zang op ‘Summer ’68’
Nick Mason: drums, percussion, tape-editing, extra engineering op ‘Alan’s Psychedelic Breakfast’

John Aldiss Choir – zang
Alan Parsons – techniek
Peter Bown – techniek
Ron Geesin – orkestratie, cello
Alan Stiles – stem op ‘Alan’s Psychedelic Breakfast’
Philip Jones – koper
Abbey Road Session Pops Orchestra – koper en orkest

Vinyl uitgaves in Nederland:

Catalogusnummer: 5C 062-04550 (EMI / Harvest Records) – 1e persing
Catalogusnummer: 1A 062-04550 (EMI / Harvest Records) – 2e persing
Catalogusnummer: SHZE 297 (EMI / Harvest Records ) – 3e + 4e persing

180 gram vinyl: PFRLP5

Overige informatie:

Het album werd vernoemd naar het titelnummer, dat eigenlijk “The Amazing Pudding” zou heten. Een krantenartikel onder de titel Nuclear drive for woman’s heart inspireerde echter de bandleden tot de nieuwe titel. Het titelnummer “Atom Heart Mother” werd opgenomen in EMI’s Abbey Road Studios te Londen.

De albumhoes toont een koe in een weiland, zonder enige tekst of andere aanwijzingen. Omdat Pink Floyd vrijelijk wilde experimenteren met allerlei soorten muziek, zonder geassocieerd te worden met een specifieke stijl of imago zochten ze een neutraal hoesontwerp. Storm Thorgerson, geïnspireerd door Andy Warhols koeienbehang, zei later dat hij eenvoudig een stukje het platteland inreed, en het eerste ding fotografeerde dat hij zag. De naam van de koe is Lulubelle III.

Hoewel het album in het Verenigd Koninkrijk een nummer 1-positie behaalde, kwam er vanuit de pers veel kritiek. Ook David Gilmour, Roger Waters en Nick Mason gaven later zelf ook kritiek op hun werk.

Songs:

Atom Heart Mother Suite

If

Summer 68

Fat Old Sun

Alan’s Psychedelic Breakfast

Toen rock-opera’s door The Kinks en The Who vrij nieuw waren en Deep Purple met het Royal Philharmonic Orchestra werkte, ging Pink Floyd 70’s in met de Atom Heart Mother, uniek, magisch, en pakkende symphonische inspanning. Beginnend als een opeenvolging van gitaar akkoorden, die door David Gilmour geschreven werd, kwam het titel nummer tot leven als een meesterwerk, mede geschreven en gearrangeerd door de Schotse componist Ron Geesin. Atom Heart Mother was de schijnwerper voor Pink Floyd op de weg die ze in wilde slaan en wat een paar jaar later uitmonde in de klassieker de Darkside of the Moon.

Titelsong Atom Heart Mother is in de grote, kleur-buigende traditie van psychedelisch experimentalisme. De titelsong wordt begeleid door Franse hoornblazers tijdens het gitaarwerk van David Gilmour. Met en met twintig minuten van bewegingen getiteld Breast Milky, Funky Dung en Mind Your Throat Please; het geluid van messing en snaarmuziek en de individuele bijdragen van Floyd maken er een geheel van.

Het andere uitspringende stuk, Alan’s Psychedelic Breakfast, begin met de geluiden van iemand die mompelend in zichzelf en strompelend door zijn huis loopt, en doorbroken worden door Richard Wright’s wervelende toetsenbordgeluiden en David Gilmour’s lieflijke tonen van een acoustische gitaar. Er is een vloed van emotie te horen, van somber tot gek tot humoristisch (vooral de gedramatiseerde commentaren op het eind).

De resterende drie nummers zijn Roger Waters’ ballad If (één van zijn beste ballades, waarin hij de boodschap van The Wall al toont, bijna tien jaar eerder – luister naar het lied Goodbye Cruel World van The Wall), de barokke psychedelische pop van Wright’s Summer ’68 en Gilmour’s Fat Old Sun. Fat Old Sun bevat de zelfde formule als Comfortably Numb: een aardige snaaropeenvolging, een refrein dat langer is dan het vers en een krachtige gitaarsolo aan het eind.

Foto’s gemaakt tijdens de opnames van Atom Heart Mother