SLEEP UNDER THE STARS / EXPOSITIE STORM THORGERSON
STRAND OOSTENDE / FORT NAPOLEON OOSTENDE
8 EN 9 AUGUSTUS 2012
(DOOR THEO)

A Momentary Lapse of Reason, nagebootst op het strand van Oostende, nabij Fort Napoleon alwaar momenteel een expositie gaande is (van 22 juni tot 1 september) van het werk van Storm Thorgerson.

En ik mocht daar bij zijn, dus vertrok ik woensdag 8 augustus met de trein naar Oostende. Het was al eens uitgesteld vanwege het weer, maar (zo beloofde men) vanaf woensdag zou het een paar dagen droog blijven.

Toen ik van Holland Spoor vertrok regende het dus en zag ik het al in het water vallen. Voorbij Dordrecht werd het droog en in Antwerpen (waar ik overstappen moest) scheen zowaar de zon. Zou het dan toch nog goed komen? Even wat eten in Antwerpen en toen nog een bijna 2 uur durende treinreis naar Oostende. En onderweg werd het donkerder en donkerder. Rond Gent regende het zelfs pijpestelen. “Dit gaat niet goed” dacht ik nog, maar toen ik uiteindelijk in Oostende aankwam, was het daar droog en zonnig.

Ik moest me eerst in het Fort melden en kreeg daar een polsbandje, een rugzak vol kadootjes en een mooie groene sweater (alles van Eastpak). Ik kreeg zelfs van de baas aldaar een flesje bier met de Dark Side of The Moon er op, die gebruikt waren bij de opening van de expositie op 22 juni jl. 

Daarbij was Storm Thorgerson zelf aanwezig en men vertelde mij dat hij ernstig ziek zou zijn en in een rolstoel zat. Langs het Fort door een duinpad zag ik ineens de 150 bedden staan, die men hiervoor aangesleept had. Woow! Ik zou vannacht in een platenhoes slapen. Twee dagen eerder had ik nog een kussensloop laten bedrukken met de platenhoes er op, die ik uiteraard bij me had. Dat trok meteen een hoop aandacht van de vele aanwezige mediamensen (radio, tv en kranten) en stond daar ineens al deze mensen te woord. Dit had ik nog nooit meegemaakt, zoveel aandacht, maar het voelde wel goed en ik denk ook dat het de fansite weer iets bekender heeft gemaakt in Belgie. De organisatie had overal aan gedacht. Er waren lockers waar je je spullen in opbergen kon, er was een gezellige bar en een heuse DJ, die de hele avond muzikaal begeleidde. Enige minpuntje …………. géén Pink Floyd muziek. Door lopend naar achteren, was er een gezellig kampvuur gemaakt en een plek gecreëerd waar je naar de Wish You Were Here dokumentaire kon kijken.

Al gauw trof ik daar Jan, een groot Pink Floyd fan uit België, die ik van facebook ken. Hij zou niet overnachten, maar bleef een groot deel van de avond en we wisselden uiteraard veel Floyd ervaringen uit. Ook Trikke kwam op bezoek, die een twee uur durende autorit er voor over had om een beetje sfeer te proeven. Hartstikke leuk om ook hem weer te zien. 

Na het welkoms woord van de organisator werden we nog getrakteerd op een beetje live muziek door een jonge Belgische zangeres, die daar acapella en soms begeleid door akoestische gitaar, enkele songs ten gehore bracht. Had je honger? Had je dorst? Je kon zoveel krijgen als je wilde. Tot middernacht stond er een heuse rijdende Friet Kot waar je zoveel kon eten als je op kon en de bar was open tot ná 2 uur in de nacht. En dat alles gratis.

Vlak voor zonsondergang kwam er even wat mist opzetten vanuit zee, maar dat was maar tijdelijk en het klaarde weer op. Windstil, lekker temperatuurtje en een gebroederlijke “peace, no war” sfeer, bracht je terug naar het begin jaren 70 gevoel.

Al was ik helemaal alleen afgereisd naar Oostende, je hoefde je daar geen seconde alleen te voelen, ook al kende je niemand. Onder het genot van een drankje weer nieuwe mensen leren kennen met boeiende verhalen over hun liefde voor de Floyd muziek. Gesprekken over Roger Waters’ The Wall en Pink Floyd’s tours in 1988, 1989 en 1994 werden het meest besproken, maar zeer zeker ook David Gilmour’s 2006 tour met fan-ervaringen van concerten in Parijs, London en Amsterdam.

En ja ………….. dan vliegt de tijd en voor je het weet is het al middernacht. Sommige “dapperen” waagden het om hun bed op te zoeken, in de hoop te kunnen slapen, maar ja, de party ging gewoon door, ookal was van te voren verteld dat de bar tot middernacht open was. De “wakkeren”, de DJ en de barmensen hadden er nog steeds zin in, dus gingen we gewoon door. Nog gauw even een laatste frikandelletje besteld, wat rond gelopen en een stukje van de video bekeken, was ik al snel weer bij het party gedeelte beland. 

Het vuur werd nog eens extra opgestookt en ondertussen waren ook de mensen van de bewaking aangekomen, die over ons zouden waken gedurende de nacht. Tegen half twee zocht ik toch maar voorzichtig mijn slaapzak op, al gingen nog sommige “die hard” party gangers door. Nu ging het dus écht gebeuren ……….. slapen op het strand. Nog een extra vest aan gedaan, kroop ik in mijn slaapzak. Iets wat ik helemaal niet gewend ben, lol, en dus even worstelde met dat ding, eer ik het gevoel had dat ik er goed in lag. Ondanks dat ik goed vermoeid was, kon ik mijn draai niet echt vinden en ging weer rechtop zitten, dronk wat, rookte een pafke en genoot van wat ik om me heen zag en besefte hoe uniek dit eigenlijk was, om onderdeel te zijn van een levende “A Momentary Lapse Of Reason” albumcover scene. Rond twee uur in de nacht viel ik dan uiteindelijk in slaap en hoorde achteraf dat de muziek rond half drie gedaan was.

De nacht was gelukkig droog en ik heb goed geslapen, al werd ik wel heel vroeg wakker om tien voor zes. Een paar anderen waren ook al wakker. Wat is er nou heerlijker dan wakker worden in alle rust, een kabbelende zee en wat meeuwen die een nieuwe dag aankondigden. Dat is eens wat anders dan wakker worden in een stress stad waar je al wakker wordt met het geluid van loeiende sirene’s van politie en ambulance auto’s. Er was nog geen ontbijt gearriveerd, dat zou pas na zeven uur gebeuren, maar ik zag dat de bewakings mensen verse koffie hadden en dát was nou net wat ik nodig had, lol. Een bakkie was zó geregeld, in ruil voor een sigaret, lol. Voorzichtig kwam de zon boven de duinen uit en het beloofde een schitterende dag te worden. Aangezien het ontbijt toch nog moest arriveren, ging ik een ochtend wandeling maken door de duinen en langs het strand. Kijkend vanuit de duinen naar beneden, besefte ik wat een voorrecht het was om dit allemaal te mogen meemaken en genoot in volle teugen hiervan. Alles van de vorige avond en nacht kwam in gedachte voorbij ……… 25 jaar na Saunton Sands te Devon, was ik getuige van een reproductie hiervan in Oostende. 

Druppelsgewijs werden meer mensen wakker, ieder op zijn of haar manier. Een iemand waagde zelfs de gok om een duik in z te nemen. Nou, hij liever dan ik. Toen kwam het ontbijt en méér koffie. Ook dit was prima geregeld. Iedereen kreeg een pakket met daarin een croissant, een broodje, beleg, boter, bestek, een appel en een pakje sinaasappelsap. Meer dan genoeg, zeker voor mij, daar ik zelden zo vroeg in de morgen eet. Sommigen gingen langzaam hun boeltje bij elkaar rapen, want moesten gewoon naar hun werk en konden dus later niet de expositie van Storm Thorgerson in het Fort Napoleon zien. Na het ontbijt ging ik ook mijn spulletjes inpakken, maar moest nog wachten tot tien uur eer de expositie open ging. Het werd al lekker warm en ik genoot van het zonnetje en de bedrijvigheid op het strand, dat langzaam op gang kwam. Tijd om afscheid te nemen van “nieuwe bekenden” en mensen van de organisatie te bedanken. Een pluim voor een ieder die dit evenement tot in de puntjes goed georganiseerd heeft. Dat niet elk bed bezet was, kwam door het feit dat het event eigenlijk voor de maandag gepland was, maar door de weersomstandigheden verplaatst moest worden. Daardoor kon menigeen niet optijd iets regelen. Maar diegene die er waren, hebben genoten want ik hoorde alleen maar positieve reacties, en terrecht!

Tijd om het Fort te bezoeken en de tentoonstelling over het werk van Storm Thorgerson. Een 80 tal werken, waaronder veel van Pink Floyd, kon je daar bezichtigen en heb me daar de tijd voor genomen. Ook de rest van het Fort mocht je bezichtigen, wat ik zeker gedaan heb. Alle foto’s , ook van de expositie kun je bekijken op onze facebook pagina.

Met een zeer bevredigend gevoel kon de lange terugreis beginnen. Onvergetelijke momenten gehad dat ik voor geen goud had willen missen.

Theo, 10 augustus 2012

(c) Pink Floyd Fans Nederland 2012