Pink Floyd Fans Nederland

Toen ik een tijdje geleden bericht kreeg dat er een nieuw boek over Pink Floyd op de markt zou komen, dacht ik: “Het zoveelste boek over Pink Floyd”. Na bijna 50 boeken over Pink Floyd in mijn boekenkast, klonk de titel wel heel interessant. Pink Floyd Compleet. Het verhaal van de 179 songs, geschreven door twee Fransmannen t.w. Jean-Michel Guesdon en Philippe Margotin. Het is vertaald naar het Nederlands (wat op zich voor mij al een pluspunt is) en uitgegeven door WBOOKS. Beide schrijvers hadden reeds enkele andere boeken samen geschreven, t.w. The Beatles Compleet, The Rolling Stones Compleet en Bob Dylan Compleet (allen bij WBooks verschenen), dus zij wisten van wanten. De Dark Side Of The Moon is zoals zoveel Pink Floyd albums een concept, waar alles in elkaar overloopt, maar je ook best sommige nummers apart kunt beluisteren. Zo ook dit boek en dus begon ik met o.a. (waar ik wel heel nieuwsgierig naar was) het nummer “Pow R. Toc H.” waarover in de afgelopen jaren heel wat gespeculeerd was. Ook pikte ik er eerst de albums “The Endless River” en mijn favoriete album “Meddle” uit. Ik werd geboeid, dus maar snel van voor af aan beginnen. Helaas kwam ik…

Met de titel “Pink Floyd Scandinavia 1967-1972” wordt op 30 september a.s. een boek uitgebracht.

Overgenomen van onze oude website Mijn helden: the Pink Floyd sound Vanaf het moment dat mijn ouders zijn verhuisd naar Mariahoeve (een jaren zestig-nieuwbouwwijk in Den Haag), begon ik belangstelling te krijgen voor popmuziek. Aangezien ik zelf nog geen platenspeler had, luisterde ik vooral naar Veronica 192 – goed idee. Voorafgaand aan de top 40 singles, werden de tip 30 singles gedraaid. Singles die werden uitgebracht zonder noodzakelijkerwijs hitpotentie te hebben. Ik was pakweg 12 jaar oud, en zat aan de radio gekluisterd toen het volgende nummer werd aangekondigd: “… en hierrr een nummerr van Pink Floyd, dus veel sterkte de komende drrrie minuten” Mijn aandacht was getrokken One-two-free-four deng tet-tet-dent tet-tet deng Getroffen door een moker, zo kwam de muziek van de heren Mason-Wright-Gilmour-Waters aan. Cynische linkse teksten tegen het establishment, ha daar lustte ik wel pap van. Giftige en scherpe gitaarsolo’s gingen erin als koek, de eerste moog-synthesizer geluiden. En natuurlijk het afkeurend commentaar van de DJ’s, die de single nog geen four keer in totaal gedraaid hebben. Tegendraads als ik toen was, werd ik fan, alleen niet van het eerste uur. In 1968 begonnen onder aanvoering van de briljante maar geestelijk instabiele Syd Barret. Muziek en teksten…

Overgenomen van onze oude website Ron Geesin – Atom Heart Mother Live Cadogan Hall, 14 en 15 juni 2008 met op 15 juni David Gilmour verslag en foto’s door Funky Dung Er is een manier, die wat mij betreft de mooiste is, om naar Londen te reizen en dat is met de trein. Niet omdat je dan niet hoeft te vliegen (hoogtevrees) of met de tunnel mag, nee het draait om het laatste stukje, net voor Victoria-station. Na een 2 uur lange rit in de trein vanaf Dover wordt je beloond met een prachtig uitzicht op Battersea powerstation, je komt er zo dicht langs dat je het bijna kan aanraken. Een echt Kodak-moment dus voor de rechtgeaarde Pink Floyd fan. Ik trek mijn digitale foto camera om er wat foto’s van te maken. Nu moet ik eerst wat kwijt over mij en fotograferen: wij zijn geen vrienden! Maar met deze nieuwe camera kon ik volgens de meneer van de winkel al schuddend toch scherp fotograferen! Ik had Theo beloofd om foto’s te maken voor het forum en dan wil je toch een beetje leuke plaatjes maken.Twee jaar geleden was ik in Londen om David Gilmour te bewonderen in The Royal…

Overgenomen uit de verhalen op de oude website Je hebt van die jaren, dat er veel gebeurt, meer dan in andere jaren. 2011 was er zo een voor mij. Het begon eigenlijk al in 2010 toen ik in aanraking kwam met de makers van het “Barrett book”. Niet persoonlijk hoor, alles via de social media zoals dat vandaag de dag gaat. Ik had eens (al veel verder terug) een aflevering gezien van de documentaire reeks genaamd ” the 7 ages of rock” met daarin extra aandacht voor de oorsprong van psychedelische rock en in het bijzonder de vage en voor ons redelijk onbekende eerste frontman van Pink Floyd. Ik kende Pink Floyd wel, maar was niet erg geïnteresseerd in het bekende oeuvre. Maar bij deze docu bleef ik als een bij op een pot honing aan de buis gekluisterd. Wie was die verschijning? Wat was dat voor geluid? Wat is dit een bijzonder verhaal en waarom kende ik dat niet? Ik moest er het fijne van weten….Mijn research project “Syd (Roger ) Barrett” was begonnen….. Eerst maar eens wat boeken lezen. “A very irregular head” van Rob Chapman en “Dark globe” van Julian Palacios waren de eerste, en na een…