In december 2014 bracht singer/songwriter/gitarist Julie Gunn haar debuut album The Patchwork Green uit. Julie is een grote Pink Floyd fan en dat is goed terug te vinden op dit album. Het begint al met de cd hoes wanneer deze voor je ligt. Net als vele albums van Pink Floyd heeft het album van Julie geen album titel en artiestnaam op de voorkant staan. Bij de CD zit een 16 pagina tellend boekje, ontworpen door Pink Floyd Fans Nederland oprichter Theo Beckers, met songteksten en prachtige foto’s. Het album bevat 12 nummers die geschreven zijn door Julie, een cover nummer van de Britse rockband Kaiser Chiefs en eentje van Pink Floyd.
Drie jaar geleden ontstond het idee om een album uit te brengen en begon ze met het schrijven van de nummers. Het duurde enige tijd voordat het album uitkwam omdat zij zelf de productiekosten moest financieren. Nu is die dan compleet en uitgebracht. Ondanks de grote invloeden van Pink Floyd hebben de nummers hun eigen stijl. Het resultaat is een genot om naar te luisteren.

Spread Our Wings
Het album opent met een nummer dat ‘verlangen’ gevoelens bij je opwekt en het is een eerbetoon aan David Gilmour en het is haar antwoord op het nummer van Pink Floyd ‘Learning To Fly’. Het was haar manier om David Gilmour te vragen haar mee te nemen in zijn vliegtuig. Het refrein is geïnspireerd op het boek genaamd ‘Jonathan Livingston Seagull’ van Richard Bach. Een mooie opening van dit album en maakt je verlangen groter om de rest van het album te beluisteren.

Déjà Vu
Het tweede nummer heeft een ander thema. Julie schreef dit nummer als waarschuwingslied over een persoon die zij ooit ontmoette. Hij deed haar denken aan een ex-vriendje die haar sloeg. De persoon in het lied toonde alle waarschuwingssignalen en hij probeerde het allemaal te verpesten voor haar. Uiteindelijk bleef ze uit zijn buurt. Het voelt wat ruiger aan, dat goed past bij het verhaal. Een heerlijke beklemmende melodie die bij je blijft hangen.

How Long?
Na het zware thema van het vorige nummer wordt je getrakteerd met een vrolijk nummer in een jaren ’60 stijl. het is een fictief komisch liedje over een meisje dat stond te wachten op haar afspraakje voor een hamburgertent. Ze wachtte een uur en het blijkt dat dit niet de eerste keer is geweest en hij kwam weer niet opdagen. Aan het eind vraagt ze zich af waarom ze er weer intrapte dat hij zijn afspraken niet nakomt.

Love’s Not A Competition (But I’m Winning)
De eerste cover op haar album. Het lied werd oorspronkelijk geschreven door de Kaiser Chiefs, die altijd al een favoriet van haar is geweest. Vergeleken met het origineel van de Kaiser Chiefs klinkt Julie’s versie rauwer en in deze uitvoering past het beter op dit album. Dit komt voornamelijk door het gebruik van Julie’s prachtige elektrische gitaar. Hierdoor krijgt dit nummer ook wel weer een eigen identiteit.

Time Is The Great Healer
Dit is een semi-autobiografisch lied en is een grote bron van therapie voor Julie. Het was een manier om tegen haar ex te vertellen, dat ze in verloop van tijd over hem heen komt. De melodie klinkt verfrissend met een mooi gitaar solo van Julie halverwege het nummer.

So Far Away
Een dromerig lied over een meisje dat verliefd is op iemand, die ze nog niet ontmoet heeft. Het is Julie’s antwoord op Bjork’s nummer ‘Miss You’. En het lied is voorzien van een lange emotionele gitaarsolo op haar Stratocaster.

Jeanne d’Arc
Jeanne d’Arc is een instrumentaal stuk waarbij Julie op haar lead gitaar het verhaal verteld van Jeanne d’Arc. Het nummer wordt begeleid met een orkestrale achtergrond. Het verhaal begint met de introductie van de Engelse agressie in Frankrijk tijdens de 100-jarige oorlog en Jeanne wordt opgeroepen om zich te bewapenen, dat uiteindelijk leidt tot haar dood. De klassieke stijl van dit nummer beweegt je naar deze donkere periode, maar het is een genot om naar te luisteren. Voor mij één van de hoogtepunten op dit album.

Can You Feel?
Na het emotioneel geladen nummer van Jeanne d’Arc volgt dit luchtig, vrolijk en positief lied over hoeveel een meisje van iemand houdt. Ook nu weer een mooie gitaar solo.

When Can I Play?
Een puur rocknummer zoals een rocknummer moet klinken. Alles draait om hoe zij beroemd wilt worden en het is haar manier om te vragen ‘Wanneer is het mijn beurt om de rockster te zijn? Ik ben klaar om de wereld te veroveren.’ Een heerlijk nummer om naar te luisteren.

Temple Of The Gods
Dit is toch wel het absolute hoogtepunt van dit album. De bijbehorende foto met de songtekst uit het boekje zegt voor elke Pink Floyd fan genoeg. Het is namelijk een foto binnen het amfitheater van Pompeii. Voor menig Floyd fan toch wel het heilige grond. Dit nummer is dan ook een ode aan in Julie’s goden. De teksten waren eigenlijk geïnspireerd door Julie’s vriend, Shawn Leventhal, die de werkelijke ruïnes van Pompeii in Italië bezocht. Ze probeerde zich voor te stellen hoe het zou zijn om het beroemde amfitheater waar Pink Floyd stond te bezoeken. Het nummer eindigt in de lyrische woordenloze vocalen dat geïnspireerd is door het Pink Floyd’s The Celestial Voices deel van A Saucerful of Secrets. Theo Beckers bezocht het Amfitheater in juni 2014. Op het moment dat hij de arena inliep zette hij dit lied op. Het was een droom die voor hem uitkwam. Aan mij was de eer om dit vast te leggen op video. Theo heeft de video gemonteerd en Julie was vereerd dat haar nummer in deze video gebruikt werd nog voordat het nummer uitkwam op CD. Hieronder de video met het nummer Temple Of The Gods:

Your Girl
Dan is het weer tijd voor een luchtig nummer met een boodschap. Dit is Julie’s manier om te zeggen “Can’t Buy Me Love” van The Beatles. Voor haar was het een genot om dit nummer uit te voeren. De stijl van dit nummer is bijna een Broadway-achtig.

Spirit Your Way (Saudade)
Dit is een experimenteel nummer. Ze heeft geprobeerd om Engels Folk te mengen met de Portugese Fado. De Portugese gitaar speler Ricardo Gordo speelt in dit nummer de gitaarpartijen. Ook dit lied gaat over het verlangen naar iemand die ze nog niet heeft ontmoet en ze mist hem. De samples van de zeegolven brengt je in de juiste stemming.

Rocked My World
Het laatste nummer dat Julie geschreven heeft voor dit album is een lied over een gebroken hart. Een melodisch nummer wat bij mij een ander gevoel geeft dan het verhaal dat dit nummer verteld. Het lied gaat over hoe iemands wereld compleet uiteen valt nadat haar liefde haar verlaten heeft.

Cymbaline
Dit is een van haar favoriete Pink Floyd songs. En dit moest zij dus als cover wel spelen. In tegenstelling tot het nummer van de Kaiser Chiefs is Cymbaline voor mij een veel meer bekende nummer. Deze heb ik al meerdere keren als cover door Pink Floyd Tribute bands horen spelen. De versie die Julie neerzet is mooi. Het tempo ligt iets hoger dan het origineel en Richard’s orgelspel is vervangen door Julie’s gitaar.

Voor mij is het een heerlijke CD om naar te luisteren wanneer ik onderweg met de auto ben. Een aantal nummers van dit album heeft Julie samen met Absolutely Floyd live gespeeld tijdens de Pink Floyd Convention 2015 op 6 juni 2015 in Ulft.

Dit prachtige debuutalbum wordt onder eigen beheer verkocht. Er zijn meerdere mogelijkheden om dit album te kopen.
Neem contact op met Julie voor de betalings- en verzenddetails. Dit kan via haar facebookpagina of per email davies.gunn@gmail.com
Ook verkoopt Julie het album via Amazon UK.
Tijdens onze Pink Floyd Fan dagen zal het album te koop zijn bij onze stand. Ook is de mogelijkheid om de CD via Pink Floyd Fans Nederland te bestellen, stuur dan een bericht via ons contact formulier.

(Geschreven door Stefan Bosman)